قدرت و مقاومت در دنیای سراسر بین و کارناوالی حکایت ندیمه

رمان حکایت ندیمه مارگارت اتوود تصویری حرمان شهر مانند از یک رژیم توتالیتر بنیاد گرا را ارائه می کند که در آینده ای نزدیک به روی کار آمده است. دنیای داستان که بستری مناسب برای ظهور بسیاری از ایده های مایکل فوکو نظیر دنیای سراسربین را فراهم می آورد. در دنیای داستان، قدرت انضباطی آن در تلاش است تا بدن را به عنوان منبع تولید و تکثیر تبدیل کند؛ بدنی که بوسیله فرآیند مطیع سازی فرمانبردار شده است. در نتیجه، هرگونه احتمال بروز مقاومت از بین می رود. اما همانگونه که فوکو گاهگاهی سخن از چیزی شبیه کشمکش و مبارزه به میان می آورد که از پیش وجود یک نیروی مقاومت کننده را متصور می شود، رمان اتوود نیز برخی لحظات مقاومت را به تصویر می کشد که سبب می شود فاعلی که در ابتدا اسیر بود به یک شخص فعال و نا فرمان تبدیل شود. علاوه بر این، چهارچوب روایی داستان و استفاده مبهم اتوود از زبان و مفهوم بدن در زیر سوال بردن و براندازی قدرت و ایدئولوژی حاکم نقش دارند. رمان اتوود به دلیل زبان بسیار قوی و بافت آن مظهر ادبی بسیاری از مفاهیم باختین است. باختین از داستان به عنوان یک گونه ی ادبی ترکیبی یاد می کند و بر محاوره ای بودن ذاتی زبان تاکید دارد و آن را به عنوان نقطه مقاومت در نظر می گیرد زیرا زبان هم وسیله ی حمایت و هم براندازی قدرت است . رویکرد کارناوالی باختین در برابر قدرت و حتی رمان در تجزیه و تحلیل دنیای کارناوالی حکایت ندیمه توجه زیادی را به خود جلب کرده است. مطالعه ی اخیر برخی از مفاهیم اصلی فوکو و باختین را بررسی می نماید تا نشان دهد که چگونه مفهوم قدرت و مقاومت به طور همزمان در دنیا های سراسر بین و کارناوالی داستان حضور دارند و همچنین سعی در ایجاد چشم اندازهای جدید در تجزیه و تحلیل رمان را می نماید.